موضوعاتی که از نظر من به عنوان معضل در سازمان صدا و سیما وجود دارند:

1- وجود بروکراسی مزمن و دست و پا گیر در امور و استفاده نکردن از ظرفیتهای تکنولوژی ارتباطی نوین:

البته این مشکل در سطح کل کشور وجود دارد اما وقتی در مورد یک رسانه که قطب رسانه ای کشور هم هست مطرح شود، باید به آن جدی تر توجه کرد. در زمانی که رسانه به یکی از سریعترین و پر شتاب ترین ابزارهای انتقال اطلاعات در جامعه تبدیل شده، نمی شود به سبک 50 سال پیش برای یک درخواست فنی یا اداری کوچک یا یک دستورالعمل ساده با دبیرخانه و کارتابل و شماره و امضا و نامه رسان و n عامل دیگرمتوقف ماند.
بهترین راه، استفاده از ایمیل و شبکه های داخلی فعال و امن برای انجام این امور است که البته شرکتهای خصوصی در این زمینه خیلی فعالتر و جلوتر ا ز شرکتهای بزرگ دولتی هستند.

2- استفاده ناقص و بی اثر از تکنولوژی دیجیتال:

در این زمینه باید بگویم که متاسفانه دچار یک دیجیتال زدگی شده ایم. نمیدانم که چه اصراری بر خرید و نصب و تجهیز سیستمهای صوتی، تصویری و ارتباطی دیجیتال بدون آموزش صحیح و کامل نیروها وجود دارد؟
وقتی که مثلا در معاونت صدا از یک سیستم کامل دیجیتال صدا (استودیو دیجیتال) با آن هزینه بالا به علت عدم آشنایی عوامل برنامه ساز فقط و فقط برای ضبط صدا روی هارد یا cd استفاده میشود و بقیه مراحل مانند ویرایش، میکس، بازشنوایی، نظارت و پخش بصورت آنالوگ (همان نوارهای ریل آشنا) صورت میگیرد دیگر چه دیجیتالی؟
یا مثلا در دوبلاژ تنها قسمت دیجیتال، ضبط صدای دوبلورها با استفاده ازنرم افزار روی هارد است وبقیه قسمتها مانند باندسازی، میکس، نظارت و بازبینی و پخش، با کپچر کردن فیلم روی نوارها که هزینه بسیار و زمان زیادی را می طلبد صورت میگیرد.
هر چند دراین بخشها فعالیتهای خوبی هم صورت گرفته که البته تلاشهای سیما از صدا خیلی جلوتر و سازمان یافته تراست (به دلیل حجم بالا و ماهیت پیچییده فایلهای تصویری نسبت به صوتی) اما بهرحال ما فقط انبوهی از تجهیزات دیجیتال را در اختیار داریم که نمی توان به آن سیستم رسانه دیجیتال گفت.

3- عنصر آموزش:

موضوع دیگر عنصرمهم آموزش است که کم توجهی به آن در میان کارکنان و فقدان برنامه منسجم وانگیزه آفرین برای ارتقای سطح آگاهی و بینش کارکنان و مدیران رسانه در طول سالیان متمادی باعث شده تا لطمات زیادی از این جهت بر سازمان وارد شود. چه بسیار از افراد باهوش و نخبه ای که در این سازمان حضور داشتند و به علت فضای رکود و رخوت ناشی از نبود طراوت و شادابی و پشتیبانی مالی مناسب، سازمان را ترک کرده و جذب بخش خصوصی و بازار پررونق آن شدند. و یا اگر هم ترک نکرده اند بیشتر انرژی و خلاقیت خود را در خارج از سازمان بروز داده و اینجا را به اولویت دوم و یا سوم خود تقلیل داده اند که این دومی به مراتب لطمات بیشتری به سازمان زده است. هر چند به تازگی دیدگاه جدید و خوبی در سازمان شکل گرفته که باعث رشد و افزایش فعالیتهای پژوهشی و علمی در واحدهای آموزشی سازمان و دانشکده صدا وسیما شده است اما بقدری در این زمینه (بخصوص آموزش کارکنان) غافل بوده ایم که تلاش بسیار می طلبد تا دوباره به مسیر اصلی باز گردیم.